Ούτε με την ΕΣΗΕΑ, ούτε με την ΠΟΕΣΥ;Με τους δημοσιογράφους, όμως;

Η πρόταση στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΜ-Θ,στις 15 Δεκεμβρίου, ήταν ξεκάθαρη:
«να απεργήσουμε, με πλαίσιο το οποίο ν’ αναδεικνύει τα προβλήματα που δοκιμάζουν το τελευταίο διάστημα (πολύ περισσότερο σήμερα), τις αντοχές και την υπομονή των δημοσιογράφων στη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και τη Θράκη, αλλά και σε όλη τη χώρα. Τα ζητήματα, όπως οι εργασιακές σχέσεις, η απασχόληση, το σταμάτημα των απολύσεων, η τήρηση των κλαδικών συμβάσεων και το Ασφαλιστικό, (και φυσικά τα όσα, ακόμα, καταγράψαμε με ακρίβεια), επισημάναμε ότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας».
Τα της απόφασης και πώς αυτή διαμορφώθηκε τα υπο-γράψαμε προχθές.
Σημειώστε, επίσης, τα εξής:
• η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (αντί της Τετάρτης 16-12). Κληθήκαμε μάλιστα σ’ αυτήν δυο (μόλις) ώρες νωρίτερα.
Το πρώτο θέμα ήταν η απεργιακή κινητοποίηση.
Στο ερώτημα «ποια είναι η πρόταση του προεδρείου;», ακούσαμε ότι «δεν υπάρχει πρόταση του προεδρείου» και ο Μ. Βοϊτσίδης, άρχισε ν’ αναπτύσσει την «προσωπική» του «θέση».
«Θα ακολουθήσουμε, όποια απόφαση πάρει η ΠΟΕΣΥ» δήλωσε.
(Πάντα περιμένουμε …«να συντονίσει»).
Οι πληροφορίες μας -επιβεβαιώθηκαν (χθες)- ήταν ότι το θέμα συζητήθηκε σε συνεδρίασή της πριν δυο εβδομάδες.
ΘΑ ζητούνταν οι αποφάσεις από τις Ενώσεις –μέλη της Ομοσπονδίας. Πότε;…
Ούτε στην πρότασή μας να ζητήσουμε εμείς(«επειδή, κατά τη νομική αντίληψη και το ψευτο-δίλημμα «δεν προλαβαίνουμε», «υπάρχει κίνδυνος να κηρυχθεί παράνομη» κ. α. λ…), να κηρύξει την απεργία η ΠΟΕΣΥ), εισακούστηκαν.
Ούτε η επίμονη σκέψη, ούτε η διατυπωθείσα πρόταση, «ν’ αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία» για να προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις με το πλαίσιο που αναπτύξαμε», αξιολογήθηκαν συνδικαλιστικά.
Και η μεν ΠΟΕΣΥ (, η οποία θα συντόνιζε (τι, ποιους, πότε, πώς…) εξέδωσε στο … «παρά πέντε» (χωρίς καν να ερωτηθούν όλα τα μέλη της διοίκησής της) ανακοίνωση.
Μίλησε σ’ αυτήν για «απολύσεις, ελαστική απασχόληση, συμβασιούχους με αβεβαιότητα και για απαξίωση της εργασίας των δημοσιογράφων» αλλά και για «ζοφερό (εργασιακό) τοπίο».
«Η ΕΝΟΤΗΤΑ είναι το όπλο μας και δεν μπορεί να μπει σε διαπραγμάτευση» τόνισε,
(Σ’ αυτό συμφωνήσαμε πρωθύστερα -με την πρότασή μας).
Δεν πέρασαν, παρά μόνον λίγες ώρες, για να από-δείξει πόσο (ΔΕΝ) εννοεί το «μέτωπο» του «ΟΧΙ στην απεργία», τα «περί συντονισμού με την ΠΟΕΣΥ».
Περιμέναμε ότι θα υπάρξει έστω μια ανακοίνωση στην κατεύθυνση της διασφάλισης της «Ενότητας του κλάδου». Να προβάλλονται σ’ αυτήν τα αιτήματα για οριστικές λύσεις στα προβλήματα και τα ζητήματα που συμπεριλάβαμε στην πρόταση για το πλαίσιο κινητοποιήσεων. Αντί αυτών παρακολουθήσαμε (μετά το μεσημέρι) την αγωνιώδη προσπάθεια των μελών του προεδρείου, να αξιολογήσει ως «παραταξιακή» την επιλογή για τη χθεσινή απεργία (της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ ;».
Απ-έστρεψε το ενδιαφέρον της από την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα να μην υπάρχει ενημερωτικό πρόγραμμα σε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικούς σταθμούς, να μη μεταδίδει τηλεγραφήματα και πληροφορίες το ΑΠΕ-ΜΠΕ ( «λόγω της απεργίας της ΕΣΗΕΑ») και να μην εργάζονται συνάδελφοι –μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ σε ΜΜΕ με πανελλαδικό χαρακτήρα.
Αντί για «συντονισμό στην κρίσιμη για τον κλάδο περίοδο», τα μέλη του προεδρείου της ΕΣΗΕΜ-Θ έδωσαν παρά-δειγμα αντιθεσμικής λειτουργίας της Ένωσης.
Δε διατύπωσαν επώνυμα τις απόψεις τους για τα ζητήματα του κλάδου και την κινητοποίηση των δημοσιογράφων, στην προσπάθεια να εξασφαλιστούν λύσεις.
Επιχείρησαν απλώς να εναντιωθούν στην «παραταξιακή απεργιακή κινητοποίηση» και σε «υποστηρικτές της άποψης που μειοψήφισε».
Με ένα οργισμένο «όχι», απέκρουσα και τη μεθόδευση («δια περιφοράς ζητήθηκε να υπο-στηριχθούν οι συνδικαλιστικές τους …απ-όψεις») και την προσπάθεια να καταδικαστούν οι αντίθετες -μαζί με τους «χαρακτηρισμούς και πρακτικές».Τις απόψεις και τις προτάσεις, τη συνδικαλιστική δράση, τις αξιολογώ πάντα με συνδικαλιστικά κριτήρια.
Αυτοσχεδιασμούς που είναι εναντίον της θεσμικής δράσης και των πραγματικών σκοπών - στόχων της Ένωσης, τις αποδοκιμάζω. Όπως πάντα.
Με την ίδια ένταση.
Τις δε «εθελούσιες» αποδράσεις από τα πραγματικά προβλήματα, «για να είμαστε νόμιμοι» (με βάση την πιο συντηρητική νομική άποψη), τις καταδικάζω.
Γιατί, δηλαδή, είναι «νόμιμες» οι απολύσεις, στο όνομα «της κρίσης» ή εκείνες που, κατά τους φόβους ορισμένων, μπορεί κάποιος να διανοηθεί;
«Κοιτάξτε στα μάτια» τους άνεργους συναδέλφους ή εκείνους που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας.
Πιο πολύ με οργίζει η εξωθεσμική πρακτική, αντί της αυτοκριτικής να διευρύνεται με ανακοινώσεις «του διοικητικού συμβουλίου», το ρήγμα που προκλήθηκε στην «ΕΝΟΤΗΤΑ».
Τη «Σ-Πάμε», δηλαδή ;

Γιώργος Αδάμ
μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ
και μέλος του δ. σ.