Αγαπητοί συνάδελφοι
Από την πρώτη ημέρα που άρχισα να εργάζομαι θεωρούσα και θεωρώ αυτονόητο να ασχολούμαι με όσα συμβαίνουν στον κλάδο μου και αφορούν την αξιοπρέπεια και το μέλλον μου.
Ο δρόμος ήταν δύσκολος και τα αντανακλαστικά των συνδικαλιστικών μας φορέων δυσκίνητα.
Οι εργοδότες, οι τεχνολογικέ εξελίξεις και οι νομοθετικές ρυθμίσεις-πάντοτε είχαν προβάδισμα.
Έχουν και σήμερα.
Στις περισσότερες σύγχρονες χώρες οι συνάδελφοι έχουν λύσει βασικά θέματα ασφάλισης, πνευματικών δικαιωμάτων και δια βίου επιμόρφωσης.
Στην Ελλάδα ακόμη αναζητούμε τον ορισμό του…δημοσιογράφου και του ενημερωτικού μέσου…
Οι επιχειρήσεις τύπου και ΜΜΕ μεταλλάσσονται για να ανταποκριθούν στην νέα τεχνολογική πραγματικότητα και εμείς πορευόμαστε με γνώσεις και συνδικαλιστικές νοοτροπίες της προηγούμενης εικοσαετίας.
Από το 2004 που εκλέχθηκα στο Δ.Σ της ΠΟΕΣΥ μέχρι και σήμερα έγραψα και είπα χιλιάδες λέξεις, στοιχειοθετημένες με προτάσεις και διεθνείς πρακτικές- σε συνεδριάσεις, συμβούλια, ημερίδες και συνελεύσεις.
Όλες είχαν κοινή αφετηρία:
Την προάσπιση της ενημέρωσης, και την διατήρηση της αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου. Έχουν εκπέσει και τα δύο.
Σήμερα στην δυσκολότερη περίοδο για τον επαγγελματικό μας κλάδο εκτιμώ ότι η διαρκής συμμετοχή και επαγρύπνηση όλων είναι θέμα ζωτικής σημασίας και επιβίωσης.
Η επιλογή των ανθρώπων που θα διαχειριστούν τα αιτήματα του κλάδου απαιτεί κάτι που ξέρουμε να κάνουμε καλά:
Ρεπορτάζ.